ในปี 1970 ทั้ง The Union of Liberian Associations in the Americas (ULAA) และ Student Unification of Party (SUP) ที่มหาวิทยาลัยไลบีเรียได้ก่อตั้งขึ้น ทั้งสององค์กรเป็นตัวแทนของเสียงของผู้ที่ไม่มีเสียงและสนับสนุนประชาธิปไตยแบบหลายพรรคในไลบีเรียซึ่งไลบีเรียเข้าร่วมอยู่ในปัจจุบัน ทศวรรษ 1970 ได้เห็นการกลับมาของ Progressive Liberians กลับบ้านจากพลัดถิ่น และพวกหัวก้าวหน้าก็เริ่มรณรงค์เพื่อประชาธิปไตยแบบหลายพรรคในไลบีเรีย เช่นเดียวกับ ULAA และ SUPเนื่องจากสถานะที่เป็นอยู่ทางการเมืองถูกท้าทายโดย ULAA, SUP และขบวนการก้าวหน้า รัฐบาลของไลบีเรียจึงเริ่มเปลี่ยนแปลงกฎหมาย นโยบาย ฯลฯ
เพื่อปกป้องสถาบันประชาธิปไตย
แบบพรรคเดียวของพวกเขา รัฐบาลในขณะนั้นยังตั้งคำถามถึงความเป็นพลเมืองของ Progressive Liberians ที่กลับบ้านจากพลัดถิ่น กฎหมายข้อหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงคือ “หัวข้อที่ 3 ของประมวลกฎหมายไลบีเรียปี 1956 หรือที่เรียกว่ากฎหมายคนต่างด้าวและสัญชาติ” มันได้รับการแก้ไขผ่านเซสชันปกติที่สี่ของ
สภานิติบัญญัติที่สี่สิบห้าและตราขึ้นเป็นกฎหมายคนต่างด้าวและสัญชาติฉบับใหม่ เรียกว่าหัวข้อ 4 ของประมวลกฎหมายไลบีเรียที่แก้ไข มาตรา 22.1 และ 22.2 ของลักษณะ 4 ของกฎหมายคนต่างด้าวและสัญชาติได้รับการอนุมัติ 15 พฤษภาคม 1973 และการแก้ไขที่ได้รับอนุมัติ 9 พฤษภาคม 1974 กล่าวถึงประเด็น “การสูญเสียสัญชาติ” กล่าวโดยสรุป ทั้งสองส่วนสร้างเหตุผลทางกฎหมายให้ไลบีเรียไม่ยอมรับการถือสองสัญชาติหรือสองสัญชาติ
กฎหมายคนต่างด้าวและกฎหมายระดับประเทศที่ห้ามไม่ให้ถือสองสัญชาติอยู่ในอาการโคม่าทางการเมืองตั้งแต่ปี 1970 จนถึงสงครามกลางเมืองในไลบีเรีย เมื่อชาวไลบีเรียหลายพันคนหนีไปต่างประเทศเพื่อหนีการสังหาร แม้สงครามกลางเมืองในไลบีเรียจะเลวร้ายก็ตาม มันมอบโอกาสพิเศษให้กับชาวไลบีเรียหลายพันคนในการกลับไปตั้งรกรากในต่างประเทศ ทุกวันนี้แทบไม่มีเมือง เมือง หรือหมู่บ้านในไลบีเรียที่ไม่มีสมาชิกในครอบครัวอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกา ยุโรป แคนาดา ออสเตรเลีย และที่อื่นๆ แทนที่จะเฉลิมฉลองโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้สำหรับครอบครัวและญาติพี่น้องทั้งสองฝั่งของมหาสมุทรแอตแลนติก แต่น่าเสียดายที่กฎหมายคนต่างด้าวและสัญชาติได้กลายเป็นอาวุธทางการเมืองที่ต่อต้านชาวไลบีเรียพลัดถิ่น
อันตรายของการใช้กฎหมาย
สัญชาติเป็นอาวุธทางการเมืองคือการปฏิเสธการเป็นพลเมืองของชาวไลบีเรียพลัดถิ่นทุกคนที่มีสองสัญชาติและป้องกันไม่ให้พวกเขาเป็นหนี้ทรัพย์สิน สิ่งนี้จำกัดความสามารถของพวกเขาในการลงทุนในประเทศ จัดตั้งธุรกิจ และกระตุ้นกิจกรรมทางเศรษฐกิจทั่วไลบีเรีย เพราะพวกเขาไม่สามารถเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ได้ตามกฎหมาย แต่ความจริงก็คือน้อยกว่าร้อยละหนึ่งของชาวไลบีเรียพลัดถิ่นได้กลับบ้านเพื่อเสี่ยงภัยทางการเมืองหรือแม้กระทั่งมีความปรารถนาที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมืองในไลบีเรีย ชาวไลบีเรียพลัดถิ่นรู้สึกผูกพันอย่างแน่นหนาโดยสายเลือดไปยังบ้านเกิดของบรรพบุรุษของพวกเขา และส่วนใหญ่อย่างท่วมท้นที่จะยังคงเป็นพลเมืองต่อไปไม่ได้เกิดจากแรงจูงใจทางการเมือง ด้วยเหตุนี้ โดยไม่คำนึงถึงข้อจำกัดที่เกินขอบเขตของข้อเสนอที่หนึ่งเรายังคงสนับสนุนต่อไปว่าทุกคนที่เกิดจากบิดามารดาไลบีเรียจะต้องไม่ปฏิเสธการเป็นพลเมืองและถูกจำกัดจากการมีส่วนร่วมในการพัฒนาของไลบีเรียเพราะว่า การประชุม All Liberian Conference on Dual Citizenship (ALCOD) เกิดเมื่อเดือนธันวาคม 2555 ที่กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. สหรัฐอเมริกาด้วยความปรารถนาที่จะสนับสนุนการถือสองสัญชาติในไลบีเรีย
ในช่วงสิบสองปีของตำแหน่งประธานาธิบดี Ellen Johnson Sirleaf ประธานาธิบดี ALCOD หรือองค์กรพลัดถิ่นอื่น ๆ ได้โน้มน้าวรัฐบาลของประธานาธิบดี Sirleaf อย่างดุเดือดเพื่อแก้ไขปัญหาเรื่องการถือสองสัญชาติ แต่ก็ไม่เป็นผล ในปี 2560 รัฐธรรมนูญของกฎหมายคนต่างด้าวและสัญชาติปี 1974 ถูกท้าทายในศาลฎีกาของไลบีเรีย และน่าเศร้าที่รัฐบาลของประธานาธิบดีเซอร์ลีฟปกป้องกฎหมายในศาลแม้ว่าเราจะทำการล็อบบี้อย่างเข้มข้น ในเดือนธันวาคม 2019 ศาลฎีกาแห่งไลบีเรียได้ยกเลิกมาตรา 22.2 ของกฎหมายคนต่างด้าวและสัญชาติปี 1974 ซึ่งหมายความว่าใครก็ตามที่ถูกกล่าวหาว่าละเมิดกฎหมายสัญชาติจะมีสิทธิได้รับ “กระบวนการที่เหมาะสม” ของกฎหมาย แทนที่จะถูกเพิกถอนสัญชาติไลบีเรียโดยสรุป กฎหมายได้กำหนดไว้
credit: blackcloudfactor.com brushandpalette.net butserancientfarm.org canadiantabletspharmacy.net cconsultingassistance.com chatblazer.net chatbul.net cheaperfakeraybans.com coachfactoryoutletbbx.net coachfactoryoutletdeals.com
